"Wiersze" Włodzimierza Majakowskiego w opracowaniu typograficznym El Lissitzky`ego i Aleksandra Rodczenki

El Lissitzky (Łazar Markowicz Lisicki) - od 1919 roku związany z konstruktywistami, wcześniej współpracował w Witebsku z Malewiczem i Chagallem (podczas ich krótkotrwałego zaangażowania w działalność rewolucyjną); jego droga artystyczna przebiegała od malarstwa ku architekturze . W latach 20 - ych projektował również plakaty oraz opracowania typograficzne książek (najsłynniejsze związane są z twórczością Włodzimierza Majakowskiego)

	El Lissitzky był początkowo związany raczej z nurtem abstrakcjonizmu w rosyjskiej sztuce - jego wybór był ściśle związany ze współpracą z Malewiczem i Kandinskym, która owocowała pracami o charakterze abstrakcji geometrycznej ( z wpływami nowej ideologii jak w obrazie "Czerwonym klinem bij białych"); Lissitzky`ego fascynowała w tamtym okresie "czysta sztuka" i przede wszystkim forma. Po otwartym konflikcie Malewicza i Chagalla z Tatlinem (wspieranym przez kilka miesięcy przez władzę), w którym zwyciężyła opcja tatlinowskiego utylitaryzmu i konstruktywizmu (czyli tzw. produktywizmu), Chagall opuszcza Rosję, a Malewicz porzuca radykalny suprematyzm - El Lissitzky zaczyna realizować w swych pracach konstruktywizm.
	W 1920 roku powstają dwie bardzo ważne dla rozwoju konstruktywizmu ( a następnie socrealizmu) instytucje: Inchuk (Instytut Kultury Artystycznej) oraz Wchutemas (Wyższe Pracownie Artystyczno -Techniczne). Inchuk zajmował się teorią, natomiast Wchutemas kształceniem i praktyką. Lissitzky zainteresował się grafiką użytkową - fotomontażem, reklamą propagandową oraz przede wszystkim typografią opracowując zbiory poezji Majakowskiego i Chlebnikowa, aby kontynuować swoje dokonania również na emigracji, gdzie opracowywał stronę graficzną wielu czasopism i zbiorów poezji. Artysta związany ze środowiskiem konstruktywistów zaczyna jednak odczuwać nieprzyjemną atmosferę w Rosji Sowieckiej i nie mogąc realizować swoich projektów emigruje do Niemiec, gdzie wraz z innymi konstruktywistami stworzył słynny Bauhaus.
	Kolejnym etapem twórczości Lissitzky`ego okazuje się architektura. Już na emigracji nadal tworzy tzw. "prouny"  (projekty utwierdzenia nowego) oraz kontynuuje kompozycje architektoniczne, z których najsłynniejsza to powstała jeszcze w 1920 "Trybuna Lenina"; jego związki z artystami pozostającymi w Rosji stopniowo słabną, projekty "żelazkowe" moskiewskich pasaży zostały w ojczyźnie Lissitzky`ego potraktowane jak prowokacja, a on sam przestaje pojawiać się na wystawach, w almanachach i opracowaniach naukowych. Podobny los spotkał zresztą jego kolegów artystów, którzy pozostając w Rosji musieli przeżyć likwidację Wchutemasu (przekształcony w Wchutien - Instytut Sztuki i Techniki) oraz oskarżenia o formalizm.